Techniek, Service en Documentatie, Bulletin
Bart Van de Broek; 36 jaar oud.

Tijdens mijn studie in Eindhoven (was toen net 18) heb ik een Fiat 126 gekocht. Het klassieker-virus heeft mij toen geloof ik besmet. Die Fiat heb ik al vrij snel gerestaureerd bij mijn ouders (Bergen op Zoom) in de garage. Zo’n ding is klein en alle onderdelen zijn vrij goedkoop te bemachtigen. Tijdens die restauratie ben ik zelfs nog een paar keer naar beurzen in Italië geweest. Na mijn studie ben ik gaan werken bij een ingenieursbureau in Deventer, waar ik met mijn vrouw een huisje heb gekocht. Dat huisje was bij aankoop onbewoonbaar, dus maar weer enkele maanden ineen studentenkamer gewoond. Het huisje was nog niet af en ik liep een Fiat Dino Coupe uit 1969 tegen het lijf, een totaal restauratieobject, maar wel een icoon uit de jaren ’60 met een heuse Ferrari-motor. Ik ben nog steeds met die auto bezig. Ik wil het geen tegenslag noemen, ik zal het anders zeggen: de auto kwam uit Californië, en het dollarbriefje wat ik tussen de matten vond was het enige waardevolle wat ik in deze auto ben tegengekomen, echt alles moest gerestaureerd, van body, motor tot de complete bekleding. Wat ik er wel aan overgehouden heb is een goede vriend met een restauratiebedrijf bij Deventer. Op dit moment ondergaat de motor een totale revisie.
De Dino is zo’n bijzondere auto dat ik steeds vaker bij andere excentriekelingen thuis kwam, maar ook op beurzen en evenementen in Duitsland en Italië. Zo stond ik eens op het punt om een tweede Dino te kopen, maar dan een cabriolet. Deze vind ik nog mooier en zijn tevens waardevoller. Ik zag mijzelf al rijden door de Italiaanse Alpen… Mijn vrouw heeft gelukkig nog wel wat invloed en een maar niet gedaan (nu soms wel wat spijt moet ik zeggen). Het er tussen neus en lippen met mijn vriend van het restauratiebedrijf eens over gehad en die vertelde; hier achter op het terrein staat in een oude zeecontainer een oude Italiaanse cabrio, weet niet precies wat maar is van een klant van me, alleen die staat er al een jaar of 10. Zo in bezit gekomen van een Lancia Flaminia cabriolet uit 1958. De schuur vol, dacht ik…

De Lancia heb ik ook ongezien gekocht, ook een hoog kat in de zak gehalte, maar nu 8 jaar verder echt geen spijt meer van. Via de Lancia goed bevriend geraakt met een eenmansrevisiebedrijf en samen met hem mijn motor gereviseerd. De rest moet nog gebeuren. In tussentijd hard gewerkt aan ons huis en dat eind vorig jaar afgerond. Dit heb ik samen met een timmerman gedaan, waar ik vele uurtjes mee heb samengewerkt. Eind van het jaar hadden we het over de timmerman zijn schuur (die moest vervangen worden), maar daarvoor moest die leeg. Kwam een Kip Kuiken caravan uit….. Het Kuiken is de kleinste Kip ooit gebouwd met een oplage van slechts 150 stuks. Had hij al
vanaf 1988 en nooit gebruikt, enkel opgeslagen. Zo heb ik nu een heel heel volle schuur zonder nog plek om maar iets te doen….
Maar wat zou het mooi zijn om met de Fiat Dino of Flaminia met daarachter het Kuiken zo period as it is naar Italië te reizen…. Maar wie weet wat er nog allemaal tussen komt.
Ben nu 36 jaar, getrouwd en heb 3 mooie jongens (3,4 en 5 jaar). Dus niet echt meer tijd.
Het Kuiken is inmiddels geheel gerestaureerd en is drie weken mee naar het Gardameer geweest!